كانی شناسی و سنگ شناسی دولومیت

مقدمه:

كانی دولومیت یك كربنات رومبوئدرال متعلق به سیستم بلوری تری گونال یا هگزاگونال است بطورایده آل،دولومیت ازتعداد برابری یون تشكیل شده است كه توسط صفحاتی از آنیونهای بطورمنظم جداشده اند.حالت خوب مرتب شده شبكه دولومیت باعث یك سری انعكاس های فوق ساختمانی دردیفراكتومتراشعه ایكس(XRD) می شود كه ازنظرساختمانی با كلسیت متفاوت است . بیشتردولومیت های عهد حاضردرمقایسه بادولومیت های قدیمی تردارای درجه نظم پایین تری هستند.واژه پروتو دولومیت برای كربناتهای Ca-Mg ساخته شده درآزمایشگاه بانظم انعكاسی خیلی ضعیف یا بدون نظم انعكاسی معرفی شده است. برخی ازدولومیت های بانظم كم عهد حاضر را پروتودولومیت ها نامیده اندولیكن اگرنظم انعكاسی هرچند ضعیف ، داشته باشند ، دولومیت هستند تا اینكه پروتودولومیت باشند.

جانشینی آهن دردولومیتها فراوان است ودولومیت آهن دارباچند درصد مول تشكیل می شود، كه ممكن است آنكریت همراه داشته باشد جانشینی كانیهای كربنات كلسیم توسط دولومیت وته نشینی سیمان دولومیتی ممكن است بلافاصله بعد ازاینكه رسوبات ته نشین شدند، یعنی همزمان با رسوبگذاری ودرطی دیاژنزاولیه (قبلاً دولومیتی شد ن سین ژنتیك نامیده می شد) یا مدتی طولانی بعد ازرسوبگذاری (معمولاً بعد ازسیمانی شدن ، ودرطی دفن) انجام گیرد(دولومیتی شدن اپی ‍ژنتیك) خیلی اوقات واژه اولیه برای دولومیتی بكارمی رود كه برته نشست مستقیم ازآب دریا یا دریاچه دلالت دارد درحقیقت اكثردولومیت ها توسط جانشینی دركانی های كربناته ای كه قبلاً تشكیل شده اند به وجود می آیند ، هرچند سیمان های دولومیتی نیزفراون است.كلمه دولومیت هم برای نمونه كانی وهم برای نمونه سنگ وواژه دولستون برای نمونه سنگ بكاربرده می شود .

سنگهای كربناته براساس مقداردولومیت بصورت زیرتقسیم می شوند:

سنگ آهک دولومیتی :10 تا 50% دولومیت

دولومیت كلسیتی: 50 تا 90% دولومیت

دولومیت (دولستون) : 90تا 100% دولومیت

پراكندگی دولومیت ها درادوار زمین شناسی یكسان نیست واغلب گفته شده است كه با بازگشت زمان به عقب فراوانی دولومیت افزایش می یابد به نظرمی رسد ، دولومیت ها درپركامبرین فراوان ترازسنگهای آهكی باشند واین موضوع منجربه این پیشنهاد شده است كه آب دریا تركیب متفاوتی داشته است به طوریكه دولومیت می توانسته است مستقیما ته نشین شود ، یا می توانسته خیلی به سادگی جانشین شود،‌عقاید دیگراین است كه محیط های دولومیتی شدن درسرتاسرجغرافیای قدیم وآب وهوای قدیم مختلف متداول تربوده است ، یا اینكه براحتی دراثرگذشت زمان ، سنگهای آهكی زمان زیادی داشته اند تا دولومیتی شوند.زمین شناسی دولومیت:

دولومیت یكی از سنگهای كربناتی است كه از رسوبات عادی دریایی بشمار می‌رود. برای مثال در بیشتر نقاط جهان در تریاس دولومیت ها نمود بارزی دارند. بخش اعظم دولومیت ها در شرایط بیرونی از طریق رسوب از آب دریا در شرایط آب و هوای گرم و خشك و در وضعیتی كه آب دریا حاوی نمك فراوان و هوا حاوی مقدار زیادی دی‌اكسید‌كربن باشد، بوجود می‌آید. دولومیتهای دیاژنتیكی در نتیجه جایگزینی متاسوماتیك كلسیت با دولومیت در جریان دیاژنز تشكیل می‌شوند. دولومیتهای مناسب صنعت در مجموعه‌های كربناتی پلاتفرمی، نواحی چین خورده و فرورفتگیهای بین كوهها یافت می‌شوند. بزرگترین ذخیره دولومیت ایران متعلق به دولومیت های همدان است كه دولومیت در آن با ضخامت زیاد بر روی آهك منطقه قرار گرفته و به صورت گسله در مجاورت تشكیلات جوانتر واقع شده است كه عامل بوجود آمدن آن قرارگیری این منطقه در زون سنندج سیرجان است كه یکی از فعالترین زونها از نظر تاثیر فازهای تكتونیكی و ایجاد درزه و شكاف و شكستگیهامی‌باشد. کانی های دولومیت:

منشاء دولومیت ومدل های دولومیتی شدن:

هنوزمناظره ومباحثه زیادی درمورد منشا دولومیت به ویژه درارتباط با دولومیتی شدن فراگیرنده پلا تفرم های كربناته ،‌وجود دارد.یكی ازمشكلات دولومیت ساخت آن درآزمایشگاه تحت شرایط دیاژنیكی – رسوبی بااستفاده ازآبهای طبیعی است. بنابراین بررسی فاكتورهای شیمیائی كنترل كننده دررسوبگذاری دولومیت مشكل می باشد آب دریا نسبت به دولومیت فوق اشباع است ولیكن بخاطرداشتن ساختمان خیلی منظم به نظرمی رسدتوسط فاكتورهای مختلف جنبشی از رسوبگذاری مستقیم دولومیت جلوگیری به عمل می آید(قدرت یونی بالای آب دریا ،هیدراسیون واكتیویته كم) بطوریكه آراگونیت وكلسیت با منیزیم بالا، با ساختمان ساده ترشان بجای آن ته نشست می كنند. بررسی اصلی دردولومیتی شدن دریك سنگ آهك ،‌تعیین منشا Mg+2ومكانیزمی است كه سیالات تشكیل دولومیت راازداخل سنگ ها عبورمی دهد.

درحال حاضردولومیت ها دررسوبات بین جذرومدی- بالای جذرومدی باهاما ،فلوریدا و سواحل شیخ نشین خلیج فارس ته نشین می شوند.خصوصیات و كاربرد:

اولین استفاده از كلمه سنگ آهك به معنی تحت الفظی آن به سنگی اطلاق گردیده كه تولید آهك از آن میسر بوده است ، لذا ریشه در صنایع اقتصادی كانی ها داشته است. ولی از نظر زمان شناسی مدرن سنگ آهك به گروه وسیعی از سنگ ها اطلاق می شوند كه برخی از آنها دارای ارزش های مختلفی برای تولید آهك می باشند. سنگ آهك شامل همه سنگ های رسوبی می گردد كه دارای بیشتر از 50 درصد كانی كلسیت و دولومیت بوده و كانی كلسیت ماده ی اصلی و دولومیت مینرال فرعی در آنها می باشد . ولی روی هم رفته مجموع كربنات های اغلب سنگ آهك های تجارتی 90 درصد پایین تر می باشد .سنگ آهك دولومیتی :

به سنگ آهك های با بیشتر از 10 درصد كانی دولومیت گفته می شود.

سنگ آهك منیزیم دار :

به سنگ آهك هایی با 5 تا 10 درصد كانی دولومیت اطلاق می شود. سنگ آهكی كه در صنعت بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. باید برای درصد بسیار بالایی یعنی 95 درصد یا بیشتر از كانی كلسیت باشد.محتوی كربنات كلسیم همان طور كه ذكر شد تنها محدودیت مصرف برای سنگ آهك می باشد و هیچ محدودیت دیگر از نظر منشأ یا عوامل دیگر وجود ندارد این سنگ ممكن است آواری ،شیمیایی ، بیوژنتیك (ارگانیكی) ، متراكم تا بلورهای درشت بوده و تقریباً در تمام رنگ ها با بافت االیتی ،كراس بدینگ ، حفره دار، و از نظر مواد دیگر چرتی ،ماسه ای ، سیلتی ، رس دار، شیلی دار، با فسیل و بدون فسیل در موارد متعدد مصرف شود و در مراجعه به یك سنگ آهك بهتر است دو تا سه صفت مهم آن ذكر شود.دولومیت:

به سنگ رسوبی اطلاق می شود كه محتوی بیشتر از 50 درصد كانی كلسیت و دولومیت بود كانی دولومیت آن بیشتر از كلسیت باشد . البته تقسیم بندی های فرعی با درصد های مختلف بین این دو نیز وجود دارد :

دولومیت كلسیتی (Calcitic dolomite):

به دولومیت با 10 درصد یا بیشتر كانی كلسیت گفته می شود .

دولومیت با خلوص بالابه یك سنگ دولومیتی با ارزش از نظر تجارتی اطلاق می شود كه مجموع كربنات ها ی آن بالاتر از 97 درصد بوده ولی كانی كلسیت آن فقط 3 تا 4 درصد می باشد.

اكثریت دولومیت ها نتیجه ی تبلور مجدد سنگ آهك بوده و احتمالاً‌صفات بعدی مانند لایه بندی قطعات چرت در آن حاصل و عده ای از صفات فرعی مانند اجزاء صدفی، فسیل ها ، االیت ها و غیره در آن ممكن است از بین بروند. در نتیجه دولومیت معمولاً یكنواختی بیشتری از آهك ها را از نظر سنگ شناسی نشان می دهند و روی هم رفته دولومیت ها از دانه بندی یكنواخت تر و بلورهای درشت تری برخوردارند. عده ای از دولومیت های توأم با لایه های یك در میان رسوبات تبخیری تصور می شوند كه نتیجه ی مستقیم رسوب شیمیایی باشند. در دولومیت ها معمولاً رنگ روشن تر ، متراكم تر و كلاً لایه بندی شده و از نظر سنگ شناسی یكنواخت می باشند . سنگ آهك متبلور را(Crystalline lime stone) مناسب برای صیقل دادن به عنوان سنگ نما و بنای ساختمان ها در تجارت اصولاً مرمر نامیده می شوند (در ایران این سنگ به سنگ چینی معروف است) ولی بیشتر از كلمه ی Orthomarble برای سنگ آهك متبلور نیز استفاده می شود تا از مرمر واقعی با منشأ متامورفیكی متمایز گردد.

موارد استفاده:

دولومیت و سنگ آهك در موارد زیر بطور مشترك مصرف می گردند:

1- به عنوان سنگ خرد شده (Crushed Stone): برای اجزاء سیمان، سنگ زیر سازی جاده و راه آهن، تونل های تخلیة فاضلاب و به صورت ریزتری در مرغداری‌ها، سفید كاری، شن و قلوة خرد شده و به صورت گرد در معادن زغال و غیره

2- به عنوان كمك ذوب: در ذوب و تصفیة آهن و سایر فلزات در كارخانه های فلوتاسیون.

3- به عنوان Sal Conditioner: در خاك های كشاورزی جهت خنثی كردن اسیدیتةخاك و بهبود رشد گیاهان، در این صورت آنرا آهك كشاورزی یا اصطلاحاً آگلایم (aglime) می نامند و در حقیقت این ماده آهك نبوده بلكه گرد سنگ آهک می باشد.

4- به عنوان منبع تهیة آهك: و یك باز شیمیایی با انواع مصارف مهم صنعتی.

5- به عنوان یك ماده شیمیایی خام در ساختن شیشه، خنثی كردن اسیدها

6- به عنوان سنگ ساختمانی.

خصوصیات فیزیكی:

برای مصرف شدن بصورت قطعات و یا مواد فیزیكی دیگر سنگ آهك یا دولومیت باید یكنواخت، غیر متخلخل، بدون چرت و مواد ارگانیكی و پیریت باشد.علاوه بر دارا بودن كلیة صفات لازم برای یك ساختمانی خوب مانند رنگ یكنواخت به خاطر تأثیر آن در انتخاب انواع مصارف، بافت یكنواخت از نظر دانه بندی و غیره سنگ آهک یا دولومیت باید فاقد سولفات آهن (به خاطر احتمال اكسیداسیون و ایجاد زنگ زدگی) و كوارتز و چرت (به خاطر سخت كردن كار با سنگ) بوده و تخلخل آن از نظرارزش تجارتی نباید بیشتر از10 درصد باشد.

خصوصیات شیمیایی:

1- به عنوان مادة خام سیمان:

یكی از مهمترین شرط های لازم و ضروری برای سنگ آهك مورد مصرف سیمان محدودیت منیزیم است سنگ آهك مزبور نبایستی بیشتر از 3 درصد منیزیم (حدود 5 درصد mgco3) داشته باشد. لذا این محدودیت دولومیت و سنگ آهك دولومیتی را از خانوادة سنگ های مناسب سیمان جدا نموده و همچنین حد بسیار مشخصی را برای سنگ های مناسب معین می نماید.

لذا سنگ های آهكی مورد استخراج برای سیمان نباید با تغییرات جانبی یا عمودی به فازدولومیت تبدیل شوند. حداكثرمنیزیم قابل قبول درمحصول آماده شده 5 درصد وقلیائی (هیدوكسید ، سدیم وپتاسیم) معمولاً 5/1 درصد می باشد ولی اگرسیمان با اجزاء حساس مصرف گردد باید این نسبت درحدود 6% درصد ثابت نگه داشته شود.2- به عنوان سنگ كمك ذوب: مصرف دولومیت به عنوان كمك ذوب به دلایل ذیل كمترازآهك بوده وچه ازنظرمفید بودن آنها مصرف آهك بردولومیت ترجیح داده می شود:

درصورت مصرف دولومیت درجه حرارت بیشتری دركوره لازم خواهد گردید.

دولومیت ازنظركمك به جریان ذوب وتصفیه ناخالصی ها به خاطروجود مواد غیرازكلسیم راندمان كمتری دارد.

منیزیم داخل دولومیت سبب كاهش روانیت سرباره های تولید شده می گردد.

بهرحال هركوره ای كه بنا می شود برای مصرف یكی ازدوسنگ دولومیتی یا آهكی باید درنظرگرفته شود ونمی توان به طورمتغیریا یك درمیان ازآنها استفاده نمود.

3-به عنوان منبع آهك:

خصوصیات سنگ آهك ودولومیت ازنظرتولید آهك قرن ها پیش ساخته شده است این سنگ ها تحت تاثیرحرارت تولید دی اكسید كربن وآهك می كنند..4به عنوان بازهای شیمیایی:

طبیعت بازی كربنات ها درسنگ آهك ودولومیت ازنقطه نظرشیمیایی وتجزیه نسبتاً آسان این دو ، آنها را به مواد باارزش درخیلی ازعملیات شیمیائی تبدیل نموده اند . البته مصرف سنگ آهك با درصد كلسیم بالا دراین موارد ترجیح داده می شود زیرا درخیلی ازموارد مصارف متالوژی (كمك ذوب) ، تولید بیكربنات سدیم (sodaash CaHco3 ) كربوكلسیم () ودرصنایع شیشه سازی وكاغذسازی قابل مصرف به جای آهك می باشد.

.5به عنوان ماده اولیه درلعاب:

كربنات سدیم ومنیزیم یكی ازماده های اولیه لعاب می باشد كه به منظورتامین CaوMg مورد نیازدرلعاب ازكربنات كلسیم ته نشینی ویا دولومیت استفاده می شود. این مواد موجب تیرگی لعاب می شوند ودرلعاب های ارزان قیمت به كارمی روند.

.6به عنوان دیرگداز:

خصوصیات اختصاصی دولومیت:

علاوه برمصارف با ارزش مشترك باسنگ آهك ، دولومیت با داشتن خصوصیاتی منحصربه خود مصارف مخصوصی نیزدارد.دولومیت یا سنگ آهك دولومتی رادركوره های مخصوصی در 1500c حرارت می سوزانند این عمل سبب حذف چند درصدی دی اكسید كربن() می شود كه ممكن است درآهك معمولی باقی بماند محصول حاصل كه كمی سیلیسی است به نام dead burned dolomite نامیده می شود.

استخراج وآماده سازی:

سنگ آهك ودولومیت برای تمام مصارف جزسنگ ساختمانی به طریقه های استاندارد نوع پله ای یا ازسواحل استخراج می گردند. ابتدا ناخالصی های سطح آن برداشته شده وبعد ازحفاری وانفجاردرآن بارگیری شده وبه سنگ شكن هاحمل می گردد.به خاطروزن زیاد وحجیم بودن آهك ودولومیت دیواره های آن دراستخراج بسیاربلندترازتمام مواد غیرفلزی بجزشن وماسه می باشد معمولاً تمركزدرتعداد محدودی كارگاه استخراجی ولی با وسعت زیاد ومجهزبه ماشین آلات سنگین ازنظرهزینه با صرفه ترخواهد بودبرای .....

مصارف ساختمانی سطح سنگ آهك ودولومیت باید باطله برداری گردیده وتوسط انفجارهای بسیارخفیفی شل گردند یا با حفركانالهایی سنگ را بصورت بلوك های بزرگ وكوچكی بودن انفجار استخراج كرد وباماشین های مخصوصی نیزقطعات بزرگ به ابعداد 4 فوت عرض وضخامت 8 الی 12 وطول تا 60 فوت ازطرفین بریده شده وسپس توسط كوه محل بریدگی رابزرگتروبالاخره می توان قطعه سنگ راصاف جدانموده وبه زمین انداخت وبعداً توسط حفاری درآن یا روش های دیگربه اندازه های مختلف تقسیم نمود.

از بزرگترین معادن دولومیت ایران می توان به دولومیت تواندشت اوچستان شرقی،دولومیت احمد آبادو... اشاره کرد.

کلیست

کانی : آپاتيت   (Apatite)

Ca5[(F,OH)|(PO4)3]

سيستم تبلور:هگزاگونال

رده بندي:فسفات

جلا:شيشه اي - چرب

شكستگي:صدفي – نامنظم

شفافيت:شفاف - نيمه شفاف

خاصيت مغناطيسي:ندارد

نوع سختي: ترد

اشكال ظاهري : بلوري - آگرگات دانه اي - توده اي - نيمه شكل دار – اووليتي

ژيزمان : فراوان ; آلمان غربي و شرقي ، چك و اسلواكي ، پرتغال ، نروژ ، سوئيس ، مكزيك ، سوئد ، URSS و افريقاي جنوبي

خواص شيميايي : محلول در اسيدها

تركيب شيميايي : پيچيده - ادخال فراوان با Cl (كلروآپاتيت) - S (آلستاريت) و Mn (منگالديت)

رنگ كاني :سفيد - زرد متمايل به سبز - سبز - سبزآبي - بنفش - قرمز - قهوه اي قرمز

رنگ اثر خط :سفيد

تفاوت با كاني هاي مشابه : سختي - چگالي - محلول در اسيدها

تشابه كاني شناسي : نفلين - كوارتز – بريل

منشا تشكيل:ماگمايي - پگماتيتي - پنوماتوليتي - هيدروترمال - رسوبي

شكل بلورها:منشورهاي طويل - قرصي شكل

محل پيدايش:كانادا

ساير مشخصات : لومينسانس آبي سبز - نارنجي - قرمز تا آبي تيره نشان مي دهد. در تهيه انرژي هاي مصنوعي - غير صنعتي نيز كاربرد فراوان دارد.

وجه تسميه : از واژه يوناني apatan يعني گول زدن گرفته شده است

نام

کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل می‌شود:

• 태 «تِ» = ضربه زدن دفاع کردن شکستن توسط پا
• 권 «کوان»= ضربه زدن دفاع کردن و شکستن توسط دست و مشت
• 도 «دُ» = راه و روش

تاریخچه:

قدمت این رشته به گواهی دیوارنگاره‌ها و نقاشی‌های به جا مانده در مقبره‌های «کاگجوچونگ» و «مویونگ چانگ» در کره شمالی (منچوری غربی) به بیش از ۲۰ قرن پیش می‌رسد.- دریکی از این تصاویر مردی در حال اجرای یک فن دفاع با دست ترسیم شده که کاملاً مشابه ضربه اول گول ماگی (دفاع بالا) در تکواندو است. همین موجب شده تا تکواندو تاریخی کهن تر از سایر ورزشهای مرسوم در شرق آسیا مانند کاراته و کونگ فو داشته باشد. شواهد قابل اعتمادی وجود دارد که شکل امروزین تکواندو از رشته‌های رزمی «سوباک» و «تکوان» که در دوران حکومت سلسله گوگوریو (۳۷ ق.م تا ۶۶۸ م) در شمال کره تمرین می‌شده، اقتباس شده‌است. در این دوران اهمیت زیادی به توانائیهای جنگی داده می‌شد و مسابقات منظمی برگزار می‌شد، شامل؛ رقص با شمشیر، تیراندازی، نبرد تن به تن، مبارزه‌ای که در آن دو نفر با شکستن یخ روی دریاچه وارد آب سرد شده و به مبارزه می‌پرداختند.

در دوران پادشاهی شیلا (۵۷ م تا ۹۳۵ م) که بر بخش‌های جنوبی شبه جزیره کره حکم می‌راند نیز توجه خاصی معطوف هنرهای رزمی بود. در این حکومت سازمانی نظامی، آموزشی، اجتماعی به نام «هوارانگ دو» وجود داشت، آموزش انواع هنرهای رزمی به ویژه سوباک نیز از جمله فعالیت‌های این سازمان بود. اگرچه در این دوران هوارانگ دو فنون گلاویزی و ضربات دست فراوانی را وارد سوباک کرد، اما پس از آن میل چندانی به تمرین این نوع فنون در کره وجود نداشت و این رشته به شکل اولیه آن که بر مبنای ضربه زدن و جلوگیری از نزدیک شدن دشمن استوار بود، ادامه یافت. تکنیک‌های گلاویزی سوباک که «یوسول» نامیده می‌شد، بعدها با ورود به ژاپن پایه گذار ورزش «جودو» شد.

تمرین هنرهای رزمی در زمان امپراتوری قدرتمند «کوریو» (۹۳۵ تا ۱۳۹۲) نیز رواج زیادی داشت، در جشن‌های سالانه گوناگونی که در این سلسله بر گزار می‌شد، علاوه بر ورزشهای رزمی به مسابقات کشتی و چوگان نیز بهای زیادی داده می‌شد. روی کار آمدن سلسله یی (۱۳۹۲ تا۱۹۱۰) که مبتنی بر تفکرات ایدئالیستی، رواج بودیسم و زدودن افکار کنفوسیوس از این کشور بود، کاهش نقش نظامیان در حکومت را نیز در پی داشت. این وضعیت اگرچه از رونق هنرهای رزمی کاست، اما تکامل این فنون تا هنگام اشغال کره توسط ژاپن در ۱۹۱۰ ادامه داشت.  در دوران حکومت استعماری ژاپن هنرهای رزمی بومی کره نیز مانند دیگر مظاهر فرهنگی این کشور با ممنوعیت مواجه شد، ژاپنی‌ها مدارس کاراته را در این کشور تأسیس و آموزش آن را جایگزین تکواندو کردند .آموزش هنرهای رزمی کره‌ای در این دوران به طور مخفیانه در مناطق کوهستانی صعب العبور توسط گروه‌های کوچک ادامه داشت.

کیوروگی

لفظ کره ای کیوروگی به مبارزات جذاب و دیدنی تکواندو اطلاق می‌شود. مبارزات تکواندو نسبت به سایر رشته‌های رزمی از سطح حفاظتی ویژه‌ای برخوردار است و کارشناسان این رشته با بهره گیری از لوازم محافظ، امنیت و سلامتی را برای ورزشکاران به همراه آورده‌اند. بهره گیری از ساق بند، کاپ، لثه، هوگو و کلاه توسط تکواندو کاران در مبارزات باعث شده تا آسیب‌های ورزشی این رشته در حد صفر باشد و کمترین مصدومیتی متوجه ورزشکاران فعال در تکواندو باشد. حفظ سلامتی در کنار کسب موفقیت در میادین قهرمانی جزء تاکیدات این رشته در بخش کیوروگی که پر متقابل‌ترین بخش تکواندو است، تلقی می‌شود. در واقع مبارزات تکواندو به نحوی طراحی شده‌است که ضریب آسیب دیدگی به حداقل ممکن تقلیل یابد و این امر استقبال کودکان و نوجوانان را در جهت انجام مبارزات تکواندو و رشد در بخش المپیکی تکواندو است افزایش داده‌است.

مبارزات تکواندو در ۳ راند ۲ دقیقه‌ای برگزار می‌شود و ورزشکاران در این زمان روی تشک مسابقه تکواندو که شیاپ چانگ خوانده می‌شود به قضاوت یک داور وسط و ۴ داور کنار برای کسب امتیاز و پیروزی به مبارزه می‌پردازند. مسابقات تکواندو در مسابقات تکواندو در سطح جهان از حساسیت بالایی برخوردار است و به همین دلیل همواره با حواشی خاصی همراه بوده‌است.

  پومسه

پومسه یا فرم بخش دیگری از تکواندو می‌باشد که در آن تکواندو کاران به اجرای تکنیک‌های این رشته می‌پردازند. در پومسه تکنیک‌ها بر اساس روندی که ترکیب شده‌است به ترتیب مورد اجرا در می‌آید که و ورزشکاران در یک مسیر مشخص تلاش می‌نمایند یک رشته تکنیک‌های استاندارد را به بهترین نحو ممکن به اجرا در می‌آورند. این تکنیک‌ها به طریقی به اجرا در می‌آید که به صورت طبیعی نیز کاربرد آن حفظ شود و اثر گذاری آن در برابر یک فرد قابل مشاهده باشد.

پومسه خود به دو روش استاندارد و ابداعی تقسیم می‌شود که در جای خود نیاز به بررسی دارد در پومسه استاندارد، ورزشکاران یک سری تکنیک‌های مشخص را به صورت متوالی و با نظم مشخص به اجرا در می‌آورند اما در پومسه ابداعی تکواندو کاران مجاز هستند که روال تکنیکی جدیدی را شکل دهند و از این حیث آزادی عمل و تنوع فرم‌های اجرایی در پومسه ابداعی بر طرفداران آن می‌افزاید.

تکواندو کار شرکت کننده در پومسه که پومسه رو نیز خوانده می‌شود فارغ از مبارزه طلبی زیبایی‌های تکواندو را در قالب اجرای فرم‌های منظم و اصولی به نمایش می‌گذارند و اصالت این هنر شرقی را در ترکیب نمایان می‌کند. پومسه نیز با توجه به جذابیت‌های خاص خود مشتاقان فراوانی را به سمت و سوی خود جلب نموده‌است که با این وجود کره‌ای‌ها همچنان در این بخش حرف اول را می‌زنند.

  هان مادانگ

(شکستن اجسام سخت – دفاع شخصی – پومسه ایروبیک) هان مادانگ که به آن تکواندو همگانی نیز می‌گویند، رویکرد متفاوتی با کیوروگی و پومسه را پی می‌گیرد و بدین لحاظ بخشی مجزا را شامل می‌شود. در هان مادانگ که فلسفه آن همگانی نمودن ورزش از طریق توسعه آن در کوچکترین جوامع یا خانواده‌است تلاش می‌شود تا سایر جذابیت‌های فنی تکواندو در قالبی خاص به مخاطبین ارائه شود. در رقابت‌های هان مادانگ بر خلاف مبارزه و فرم به جای اینکه بیشتر به کسب نتیجه توجه شود، بر افزایش تعاملات فرهنگی نژادی و قومی تأکید می‌شود تا باعث تقویت اتحاد و دوستی میان اقشار مختلف مردم گردد.

  هان مادانگ به بخش‌های مختلف همچون هوشین سول یا دفاع شخصی و کیوک پا یا شکستن اجسام سخت تقسیم می‌گردد که البته پومسه ابداعی و پومسه ایروبیک نیز جزء این بخش‌ها می‌باشند. دفاع شخصی کاربردی که در هان مادانگ آموزش داده می‌شود امنیت هر ورزشکار را تأمین می‌کند و این امکان را فراهم می‌کند تا آخرین دستاوردهای دفاع شخصی رادر قالبی ساده ارائه نمود. در کیوک پا یا شکستن اجسام سخت نیز روش‌های تسلط قدرت هر فرد بر اجسام سخت همچون چوب و سنگ آموزش داده می‌شود معیار کسب برتری در کیوک پا حجم شکستن اجسام است که شرکت کنندگان مسابقات در شرایط برابر به اجرای آن می‌پردازند. این بخش سایر علاقمندان را به تکواندو جذب خود می‌کند و از این لحاظ اهمیت فوق العاده بالایی برای اهالی این رشته دارد. در هان مادانگ پومسه به صورت استاندارد، ابداعی و ایروبیک به نمایش گذاشته می‌شود.

در پومسه ایروبیک تکنیک‌های زیبای تکواندو همراه با موزیک و حرکات ایروبیک صحنه‌های زیبا و جذابی را خلق می‌کند که در همگانی و فراگیر نمودن تکواندو می‌تواند نقش مهم و بسزایی ایفا نماید. در هان مادانگ نیز مثل دو بخش دیگر هر سال مسابقات جهانی برگزار میشودکه در سال ۲۰۰۹ نوزدهمین دوره آن در کره جنوبی برگزار گردید و تیم ملی ایران پس از دو سال حضور توانست در این بخش مدال طلا را کسب کند.

نفراتی که در این دوره از مسابقات از تیم ملی ایران شرکت داشتند عبارتند از:

نام و نام خانوادگی محل سکونت شرکت در بخش رتبه مجتبی نظم ده کرج سر مربی – علیرضا مردانی اصفهان مربی – علیرضا شیخی مازندران موم دولیو رکوردی چهارم و پنجم دنیا عبدالصمد فتحی مازندران جوموک – مهاجر مؤجرلو مازندران سونال – بهرام عباس پور مازندران سونال – علی یوسفی مازندران سونال چهارم دنیا امین خانه زرین اصفهان موم دولیو رکوردی سوم دنیا ارسطو پاکروانان کرمان سونال سوم دنیا کمال پور حسینی سمنان سونال ششم دنیا مجید میرزایی اصفهان جوموک سوم دنیا مهدی سرخیل کرج دیت چاگی – هومن وفا ئی همدان پومسه – هادی دلشاد همدان پومسه – شایان نصیری اصفهان موم دولیو رکوردی ششم دنیا داوود رسولی زاده خوزستان پومسه – مهدی باب الحوائجی همدان نوپی آبچاگی اول دنیا امیر نقدی پور اصفهان دیت چاگی اول دنیا مهدی عزیزی اصفهان جوموک – نیما مهربانی تهران پومسه – بهمن مسعودی اصفهان موم دولیو رکوردی -

اصطلاحات:

سوگی: نشست‌ها

چاریوت سوگی: پاها کاملاً جفت و چسبیده به هم می‌باشد و وزن بدن بطور مساوی روی هردو پا تقسیم می‌شود. آپسوگی: پاها به اندازه یک پا (طول یک کف پا) باز وزن بدن ۷۰٪ پای جلو و ۳۰٪ پای عقب می‌باشد. آپکوبی سوگی: پاها به اندازه دو برابر طول کف پا از جلو ویا عقب باز و تقسیم وزن بدن در حدود ۷۰٪ پای جلو و ۳۰٪ پای عقب می‌باشد. دیتکوبی سوگی: پاها از طرف پاشنه بر هم عمود هستند و تقسیم وزن بدن ۷۵٪ پای عقب و ۲۵٪ پای جلو می‌باشد (اندازهٔ طول کف پا باز می‌شود). چوچوم سوگی: پاها به اندازه دو طول کف پا از طرفین باز و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می‌شود. پیون هی سوگی: پاها به اندازه یک کف پا و پنجه هر پا در یک زاویه ۵/۲۲ درجه به طرف بیرون می‌باشد و وزن بدن بطور مساوی تقسیم می‌شود.

• موم: بدن
• پال: ساعد
• پالموک: مچ ساعد
• جوموک: مشت
• مه جوموک: زیر مشت
• دونگ جوموک: پشت مشت
• آپ جوموک: جلوی مشت
• پالکوب: آرنج
• سون نال: تیغه خارجی کف دست
• موروپ: زانو
• دارای: ساق پا*نریو: از بالا به پایین
• اُلیو: از پایین به بالا
• یوپ: پهلو
• دولیو: چرخش
• آن: از خارج به داخل
• پاکات: از داخل به خارج
• اَره: پایین
• مومتنگ: وسط
• الگول: بالا
• چاریوت: خبردار ایستادن
• چونبی: آماده باش
• ‘دوجانگ: محل تمرین
• شیابجانگ: محل مسابقه
• توبوک: لباس تکواندو

  مربی

• کان جن نیم: استاد
• کیونگ ره: ادای احترام
• کیاپ: صدای بلند فریاد کشیدن
• سوم سه: نفس گیری
• بال: مچ پا به پایین
• بال پاکو: تعویض پا
• سون: دست
• تیرودورا: برگشت به عقب
• ایراسا: بلند شدن
• آنجا: نشستن
• موک: گردن
• توک: چانه
• سون موک: مچ دست
• بال نال: تیغه خارجی پا
• بال باداک: انحنای کف پا
• بال دونگ: روی کف پا
• آپ چوک: زیر پنجه پا
• دیت چوک: انتهای کف پا
• دیت کوم چی: پشت پاشنه پا
• دونگ پالموک: روی ساعد
• میت پالموک: زیر ساعد
• آن پالموک: داخل ساعد
• پاکات پالموک: خارج ساعد
• جیروگی: ضربات پیچشی
• جیروگی: ضربات نفوذی با نوک انگشتان
• چیگی: ضربات شلاقی
• موه ری: پیشانی
• تیو: پرش
• مومو: دویدن – دورخیز کردن

اصطلاحات کلاسی:

  معنای فارسی تلفظ کره ای تلفظ انگلیسی

• احترام به پرچم کوک کی نیم کیونگ ن Kok.ki.nim
• تاریخچه تکواندو تکواندو یوکسا T.k. YOKS
• بجای خود و. نه. چی NE WO CHI
• جمع شدن به وسط جو. بون. کانگه JOO BOON KANGE
• ایستادن پشت هم هچو. مویو HI.CHO.MOYO
• ایستادن روبهم جاوو. یانگ وو JAWOYANGOW
• بستن چشمها شی. زم. ونچوما SHIZEM.WENCHOOMA
• انقباض بدن –نیرووانرژی هیم HIM
• تمرکز حواس جبپ. جونگ JIP.JOONG
• سرعت سوک. دو SOOK.DO
• یروی عکس العمل باندک. ریوک BANDOOK.RIYEK
• توازن و تعادل کیون. هیون KYON.HYONG
• کنترل نفس هو. هوپ HOO.HOP
• نرمش موم. پولوگی MOM.POOLOGI
• نیرو و قدرت هیم. اویی. ولی HIM.OYI.WOLI
• نقاط ضربه زننده کوان. کاک KWON.KAK
• نقاط دفاع کننده ماکی. بویی MAKKI.BOYI
• تعویض دست سون. پاکو SON.PAK
• چپ ون WEN
• راست اورن ORN OKEUN
• دوتایی یانگ YANG
• شرافت – راستی – دوستی یوم چی YOM- CHI
• پی درپی – پشت سرهم یون – سوگ YON SOK
• نفس – روح هاپ HAP
• بازکننده هچیو HECHYO
• سخت زدن هوریو HOORYO

اهداف و آسیب های ورزش تکواندو

رشته رزمی تکواندو که ورزشکاران باید با انگشتان پای خود به ضربه گیر حریف ضربه وارد کند و در عوض با گارد دستانش جلوی ضربه‌های حریف را بگیرد، بیش از هر عضو دیگر ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیب دیدگی قرار می‌گیرند.

البته احتمال کشیدگی و گرفتگی عضلات ران و کتف نیز وجود دارد، اما عمده مصدومیت‌هایی که برای ورزشکاران تکواندو کار ایجاد می‌شود مربوط به مفاصل و استخوان‌های دست و پا هستند.

اهداف جسمانی یا فیزیکی: کسب آمادگی جسمانی و تناسب اندام. امکان تمرین تکنیکها بدون حریف. تمرین در شرایط مختلفحملات و دفاع‌ها. هماهنگی بیشتر عصب و عضله.

اهداف فکری:بهبود توانایی تمرکز فکر. بهبود توانایی پردازش تکنیکها. گسترش خلاقیت. بهبود قدرت تصمیم گیری در شرایط گوناگون.

    اهداف روحی: کسب آرامش روحی و روانی. افزایش اعتماد به نفس. ایجاد انضباطفردی و گروهی.

   تکواندو هنری خشن و پر قدرت است، بدون فرم تکواندو کاران تنها روحیه جنگ آوری و مبارزه را می‌آموزند. بنابراین می‌توان فرم را وسیله‌ای جهت توازن روحی تکواندو کاران دانست. فرم متعادل کننده آموزش هنر رزمی تکواندو می‌باشد و همانطور که گفته شد تکواندو بدون فرم ارزشهای انسانی و فلسفی خود را از دست می‌دهد.

فرم چیست؟

  مقدمه:

تکواندو هنری رزمی و ورزشی است که روش دفاع از خود را به هنرجو آموزش می‌دهد و به هنرجویان یاد می‌دهد که چگونه از دستها و پاهای خود برای دفاع کردن استفاده کنند. تکواندو از سه کلمه مجزای، «ته» به معنای پریدن ضربه زدن و خرد کردن با پا. «کوان» به معنای دفاع کردن، ضربه زدن و تخریب کردن با دست. «دو»، به معنای راه و روش تشکیل شده‌است. اگر چه معنای تکواندو روشی برای مبارزه با پا و دست است ولی محتوای آموزشی و فرهنگی تکواندو بر مبنای «دو» که راه و روش زندگیست بنیانگذاری شده تا جایی که محل تمرین تکواندو را «دوجانگ» یعنی محل زندگی نامگذاری کردند. اصول اخلاقی تکواندو یا همان «چونگ شین» عبارت اند از: احترام، بردباری و صبر، کنترل نفس، شرافت، روحیه سرسختی و شکست ناپذیری، انجام وظایف در مقابل پدر و مادر، اتحاد و یگانگی ملتهاست.

فرم یا پوم سه چیست؟

فرم یکی از مهمترین جنبه‌های آموزشی هنرهای رزمی می‌باشد. فرم مجموعه‌ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیکهای ایستادن، دست، پا و جابجایی است که بر اساس منطق طراحی شده‌اند. تاریخچه فرم‌ها به قدمت هنرهای رزمی است و هیچ هنر رزمی وجود ندارد که فرم نداشته باشد. در زمانهای باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین می‌شد هنرجویان جهت تمرین تکنیکها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاعها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند. بدین ترتیب فرمهای اولیه پا به عرضه حیات نهادندوبه تدریج فرمهای برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شده. این اولین مرحله در استاندارد فرمها بود. با تشکیل سبکهای متفائت توسط اساتید تراز اول فرمهای هم سطح به شکل یکسان بین هنرجویان آن سبک تمرین می‌شد. فرمهای تکواندو پس از قرنها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال ۱۹۷۷میلادی مطابق با ۱۳۵۶ خورشیدی یکسان و استاندارد گردید.

در حال حاضر بیش از ۲۰۲ کشور پنج قاره جهان فرمهای تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین می‌کنند. اگرچه فرمها حاوی تکنیکهای متنوعی هستند با این وجود همگی دارای خواص یکسانی می‌باشند که سه اصل کلی را در بر دارند. این سه اصل عبارتند از: هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع می‌شود و در همان نقطه یا حالت تمام می‌شود. هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود. هر فرم به خودی خود دارای ارزشهای فیزیکی و روانی مخصوص به خود است. با پیشرفت هنرجو فرمها پیچیده تر و مشکل تر می‌شود و تنها پس از تمرین فراوان هر فرم(حداقل ۳۰۰ بار) و موفقیت در آزمون می‌توان فرم بعدی را آموزش داد. با اندکی توجه به فرمهای تکواندو درمیابیم که همگی با تکنیک‌های دفاعی و از سمت چپ شروع می‌شود. با در نظر گرفتن اینکه فلسفه پیدایش و تکامل هنرهای رزمی، دفاع از حق حقیقت و نیز دفاع از مظلوم و ستم دیده، مسئله شروع فرم‌ها روشن می‌گردد.

اطلاعات عمومی

تکواندو به معنای پریدن و شکستن سریعترین راه ممکن به وسیله دست و پا می‌باشد. از خصوصیات این ورزش سرعت، دقت عمل، هماهنگی در فعالیت، انعطاف بدن، درک و یاد گیری سریع فنون می‌باشد. تکواندو روح نظم و ترتیب را در شخص القا می‌کند و بطور کلی تکنیک دفاع از خود را به انسان می‌آموزد. در این ورزش فنون استفاده از حرکات خاص برای بکار گیری پاها و وارد نمودن ضربه‌های موثر آموخته می‌شود و لذا ممکن است ضربات سهمگین به حریف مقابل وارد نمود. بطور کلی حملات بر روی سه نقطه اصلب بدن متمرکز می‌گردد: صورت (الگول)، تنه(مومتونگ)، و قسمت نیم تنه یا پایین تنه (آرا). ضربات فنی فقط در نقاط تعیین شده مجاز زده می‌شود. استفاده ازمشت با روشهای مختلفی انجام می‌شود و دفاع به وسیله تمام قسمتهای دور مچ انجام می‌گیرد. در ضربات پا از قسمتهای مختلف پاشنه و کف پا استفاده می‌شود. شکستن تخته و یا آجر از جمله آموزشهایی است که به منظور آزمایش قدرت و سرعت عمل کار آموزان به کار می‌رود. در این آموزش، تسلط بر چرخش مفاصل در هنگام شکستن تخته و … ضروری است مسابقات تکواندو در وزنهای مختلف برگزار می‌شود و وزن کشی ورزشکاران در روز مسابقه صورت می‌گیرد. مسابقه در سه راند سه دقیقه‌ای با یک استراحت یک دقیقه‌ای بین راندها انجام می‌شود. محوطه مبارزه ورزش تکواندو فضای مربع شکل با ابعاد ۸ × ۸ متر می‌باشد که در داخل یک تشک ۱۲ × ۱۲ متر قرار می‌گیرد. به این ترتیب یک محوطه به عرض ۲ متر در اطراف منطقه مبارزه به وجود می‌آید که موسوم به منطقه قرمز یا محوطه خطر می‌باشد. در صورت لزوم محوطه مسابقه را ممکن است بر روی سکویی به ارتفاع ۵۰ الی ۶۰ سانتیمتر مستقر نمود و برای جلوگیری از آسیب مبارزین باید لبه خارجی محوطه مسابقه را با شیب کمتر از ۳۰ درجه به کف سالن متصل نمود.

     در سالن تکواندو محل استقرار تماشاچیان ممکن است در چهار سوی محوطه مسابقه در نظر گرفته شود، اگرچه بهترین موقعیت دید در طرفین طولی محوطه بازی میسر است. فاصله تماشاچیان از محوطه بازی باید حد اقل ۴ الی ۵ متر پیش بینی شود.

  تجهیزات مورد نیاز:

• لباس

     مبارزین باید لباس مخصوص تکواندو (دوبوک) که سفید رنگ می‌باشد را بر تن کنند.

• وسایل حفاظتی

     تجهیزات ایمنی شامل این موارد می‌باشد: هوگو (محافظی شبیه به جلیقه ضد گلوله)، باده و ساباده (ساق بند و ساعد بند) و نانشیم (محافظ بیضه و آلت تناسلی) تنها در این رشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. برای سایر ورزشهای رزمی چینی وسایل ایمنی وجود ندارد. شماره مبارزین باید پشت پیراهن آنها نصب گردد. اندازه شماره مبارزین بزرگسال ۲۵ × ۲۵ سانتیمتر و شماره مبارزین نوجوان و خرد سال ۱۵ × ۱۲ سانتیمتر می‌باشد.

کاراته (به ژاپنی:空手) یک نوع ورزش رزمی است. به معنای روش مبارزه و دفاع با دست خالی (بدون سلاح) و شامل ضربه‌های سریع دست و پا.

کاراته دارای قدمتی پنج هزار ساله‌است و یکی از استادان اولیه و مبتکران این فن بودیدهاراما است که حدود ۵۲۵ سال قبل از میلاد مسیح می‌زیسته‌است. وی که از پیشوایان مذهبی بودایی بود، به تنهایی از هند به راه افتاد و پس از راهپیمایی چند هزار کیلومتری خود و با پشت سر گذاشتن موانع طبیعی بسیار مشکل موجود در آن زمان به چین رسید و در ایالت هون نان و معبد شائولین اقامت گزید. تعالیم بودیدهاراما شامل تمرینات شدید انضباطی و رعایت پرهیزکاری بود. وی ۹ سال رنج و ریاضت همراه با تفکر و برای این که شاگردانش نیز بتوانند در مقابل ساعت‌های طولانی تفکر و اندیشه تاب مقاومت بیاورند و نیز با زورگویانی که تعالیم مذهبی و مردان دین را سد راه خود می‌دیدند به مبارزه و مقابله برخیزند ۱۸ حرکت تمرینی را ابداع نمود که در حقیقت زیر بنای حرکات کاراته امروزی است.

کاراته امروزی شکل تکامل یافته‌ای از کمپوی چینی (بوکس چینی) می‌باشد که در ابتدا اوکیناواته نامیده میشد. از هنگامی که حکومت‌های استبدادی در چین سلسله کینک ۱۶۴۴ سلسله ساتسوما در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.

در سال ۱۹۲۱ یکی از بزرگ‌ترین استادان کاراته جزیره اوکیناوا گیچین فونا کوشی ۱۸۶۸-۱۹۵۷ توانست با قدرت و ظرافت تمام کاراته را به ژاپن معرفی نماید و برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند.

سال ۱۳۴۲ سال ورود کاراته به ایران توسط هرمز میربابایی و محمدعلی صنعتکاران و فرهاد وارسته هستند می‌باشد.

در حال حاضر، سبکهای مختلف کاراته، بالغ بر صدها سبک می‌شود که در واقع، بازگشت همه آنها به چهار سبک اصلی و مادر از سبک‌های اصلی و کنترلی و یک سبک نیمه کنترلی می‌باشد.

          سبک‌های کاراته

• شوتوکان بنیان گذار: گیچین فونا کوشی. در این متد توجه خاصی به نیرو و سرعت ورود آن و مرکز ثقل نیرو می‌شود.

• شیتوریو بنیان گذار: کنوا مابونی. شیتوریو متشکل از دو سیستم ناهاته و شوری ته در کاراته می‌باشد.

• گوجوریو بنیان گذار: میاگی چوجون. گوجوریو روش سفت و نرم، که در اوکیناوا شکل گرفت و و متعلق به سیستم ناهاته در کاراته می‌باشد.

• وادوریو بنیان گذار: اوتسوکا هیرونوری. وادوریو یعنی: راه صلح، روش صلح، روش صلح جویانه.

• سبک‌های غیر کنترلی عبارت است از:

• کیوکوشین بنیان گذار: ماسوتاتسو اویاما کیوکوشین کای، از عناصر مختلفی که نشات گرفته از تجریبات اویاما وسبک‌های دیگر است، به وجود آمد.

• توضیح کامل تر:

• بطور کلی سبک‌های کارته به سه دسته تقسیم می‌شود

• سبک‌های کنترلی

• سبک‌های غیر کنترلی

• سبک‌های رینگی

• برخی از سبک‌های مهم در کاراته:

• جو کای بو کاراته (ترکیبی از جودو، کاراته، بوکس)
• شوتوکان (با استفاده از این سبک حرکت‌های غیرممکن فیزیکی امکان پذیر می‌شود)
• شیتوریو (سیستم ناهاته، سیستم شوری ته) این سبک توسط کنوامابونی ایجاد شد.
• کان زن ریو
• بودو
• گوجوریو
• کیوکوشین
• کیوکوشین کای (بر قدرت فیزیکی تاکید دارد)
• وادوریو
• آشیهارا
• انشین

بیسبال نوعی ورزش گروهی است که با چوب و توپ توسط ۹ بازیکن در یک زمین چمن بازی می‌شود. بیسبال در قرن نوزدهم از ورزش انگلیسی کریکت ریشه گرفته است.

پیدایش

الکساندر کارترایت، مخترع بازی مدرن بیسبال

بیسبال از بازی‌های متعددی که با چوب و توپ بازی می‌شدند اشتقاق پیدا کرده‌است. از جمله این بازی‌ها می‌توان ورزش قدیمی راوندر که در آمریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی کریکت و ورزش بسیار قدیمی رومانیائی اُینا را نام برد.

نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال که در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در انتاریو، کانادا مربوط می‌شود.

بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداکرد. نخستین تیم کاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در ۱۸۶۹ تشکیل شد.

لیگ برتر بیسبال امریکا

ام‌ال‌بی یا لیگ برتر بیسبال امریکا (Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه‌ای بیسبال در آمریکای شمالی است.

بیسبال در خارج از آمریکا

نخستین لیگ رسمی بیسبال در خارج از امریکا و کانادا سال ۱۸۷۸ در کوبا شکل گرفت. کوبائی‌ها سابقه درخشانی در بیسبال دارند و تیم‌ملی آنها از هنگام شروع مسابقات بین‌المللی در اواخر دهه ۱۹۳۰ همواره یکی از قوی‌ترین تیم‌های دنیا بوده‌است.

لیگ‌های حرفه‌ای بیسبال پس از جنگ جهانی اول در کشورهای دیگری هم آغاز به‌کار کردند. از جمله؛

• هلند (۱۹۲۲)
• استرالیا (۱۹۳۴)
• ژاپن (۱۹۳۶)
• پورتوریکو (۱۹۳۸)

ایتالیا در سال ۱۹۴۸ دومین کشور اروپایی شد که لیگ بیسبال را در کشور خود برگزار می‌کرد. بعد از جنگ جهانی دوم بیسبال در بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی و کشورهای حوزه دریای کارائیب طرفداران زیادی یافت. برجسته‌ترین لیگ‌های بیسبال در آمریکای لاتین؛

• مکزیک در ۱۹۴۵
• ونزوئلا در ۱۹۴۸
• دومینیکن در ۱۹۵۱

از دهه هفتاد رقابت‌های کارائیب بنیان‌نهاده‌شد، مسابقاتی که میان تیم‌های برتر چهار کشور حاشیه دریای کارائیب؛ مکزیک، دومینیکن، کوبا و ونزوئلا برگزار می‌شود.

بیسبال در آسیا[ویرایش]

یو درویش بازیکن محبوب ایرانی-تبار در لیگ ملی ژاپن

ژاپن يكی از اولين كشورهایی بود كه بیسبال به آن راه‌يافت. بیسبال خیلی زود مهمترين ورزش گروهی ژاپن شد. در سال ۱۹۳۶ شروع به‌كار كرد.[۱] ۸۶۴ مسابقه اين ليگ در سال ۲۰۰۶ بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار تماشاگر داشت و چهارمین لیگ پرتماشاگر دنیا بود (پس از ام‌ال‌بی، ان‌بی‌ای و ان‌اف‌ال سه لیگ امریکایی بیسبال، بسکتبال و هاکی روی یخ).

ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها این ورزش را به دیگر کشورهای شرق آسیا هم بردند و بیسبال به‌سرعت ورزش گروهی اول کره‌جنوبی و تایوان شد. لیگ حرفه‌ای بیسبال در کره‌جنوبی از ۱۹۸۲ و در تایوان از ۱۹۹۰ شکل گرفت. چین و اسرائیل هم دو کشور آسیایی دیگری هستند که به ترتیب در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ لیگ حرفه‌ای بیسبال را تشکیل دادند.

بیسبال در سال ۱۹۹۴ وارد بازی‌های آسیایی هم شد. ژاپنی‌ها این رشته را در تقویم مسابقات تایلند، فیلیپین) به قهرمانی رسید.

بیسبال در ایران

در سال 1314 آقاي " GIPSON " از آمريكا بعنواه مشاور سازمان تربيت بدني به ایران آمد و در اردوگاه تابستاني منظريه دو رشته ورزشي نجات غریق و بیس بال را پايه گذاري كرد ، بر اساس تحقيقات بعمل آمده ، اين رشته از سالهاي بسيار دور در اكثر نقاط ايران به شكل بازيهاي بومي و محلي با نامهاي مختلف انجام ميشده است كه شباهتي با بيس بال امروزي داشته است ، كارشناسان معتقدند كه در واقع بيس بال از اين ورزش های قديمي ايراني نشات گرفته است . مسابقات بيس بال براي اولين بار در سال 1320 در تهران توسط دانش آموزان دانش سراي تربيت بدني در منظريه تهران انجام شد. استاد داود نصيري مربي تيم مذكور بوده وی بيس بال را در اردوهاي دانش سراي تربيت بدني كه در تابستان تشكيل ميشد بصورت خصوصي براي دانشجويان تدريس ميكرد .

كميته بيس بال ایران فعاليت خود را از سال 1368 آغاز نمود و بصورت رسمی و به عنوان یک فدراسیون فعالیت خود را در سال 1372 آغاز کرد .رشته هاي تحت پوشش فدراسيون در آغاز بيس بال ، سافت بال، كريكت و چوگو بودند كه از سال 1379 و با پيوستن ورزش چوگو به فدراسيون ورزشهاي همگاني ، رشته راگبي جايگزين اين رشته گرديد. پس از مدتی رشته بیس بال به همراه 14 رشته دیگر در قالب فدراسیون انجمن هیئت های ورزشی کار خود را ادامه داد و هم اكنون داراي 11 کمیته در استان های بوشهر،كرمان،قم،سمنان،خوزستان،گيلان،هرمزگان،اراک،البرز تهران،اصفهان،ميباشد. تاكنون در ایران 27 دوره مسابقات قهرماني كشور و قهرماني باشگاههاي برگزار شده است و تيم ملي بيس بال ايران 3 بار در مسابقات بيس بال كاپ آسيا در سالهاي 1999 و 2006 و 2012 حضور يافته است .

محبوبیت

این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه آمریکای شمالی و مرکزی و شرق آسیا بسیار پرطرفدار است.

بیسبال یا پرطرفدارترین ورزش ایالات متحده آمریکا، کوبا، پورتوریکو، دومینیکن، پاناما، نیکاراگوئه، ونزوئلا در قاره آمریکا و همچنین ژاپن، کره جنوبی و تایوان در آسیا است.

بیسبال در المپیک

از المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو رشته ورزشی بیسبال و سافت‌بال در تقویم المپیک قرار گرفتند و مقررشد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود.

اما در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین‌المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲ این دو رشته اولین قربانیان سیاست کاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌کاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شده و از برنامه مسابقات المپیک لندن حذف شدند. در المپیک‌های بعدی برای برگزاری مسابقات این دو رشته ورزشی رأی‌گیری به‌عمل خواهد آمد.

حق انتخاب درباره زدن سرویس ٬ برگشت وزمین به قید قرعه تعیین میشود و برنده میتواند اولین سرویس یا برگشت را انتخابنموده و یا بازی را در نیمه زمین بخصوصی آغاز کند .

اگر بازیکن یا زوجی اولین سرویس یابرگشت و یا نیمه زمین بخصوصی را انتخاب کرده باشد ٬ انتخاب دیگر با بازیکن یا زوجمقابل خواهد بود .

پس از کسب 2 امتیاز ٬ بازیکن یا زوجدریافت کننده باید سرویس را بزند و این روش تا انتهای بازی ادامه خواهد یافت مگرانکه هر دو بازیکن یا هر دو زوج به امتیاز مساوی 10 رسیده باشند و یا سیستم تسریعدر جریان باشد که در اینصورت ترتیب زدن سرویس و یا دریافت همانند قبل است با اینتفاوت که هر بازیکن به ترتیب فقط برای کسب 1 امتیاز سرویس خواهد زد .

در هر گیم از مسابقات دو نفره ٬ زوجی کهسرویس را انتخاب کند باید مشخص نماید که کدامیک این کار را انجام میدهند و در گیمنخست هر مسابقه ٬ روج دریافت کننده پس از آن تصمیم خواهند گرفت که کدامیک از آنهاابتدا توپ را دریافت کنند . در گیم های بعدی ٬ پس از انتخاب اولین زننده سرویس ٬اولین گیرنده ٬ بازیکنی خواهد بود که در گیم قبلی به او سرویس می زده است .

در بازی های دو نفره ٬ در هر تعویضسرویس ٬ دریافت کننده قبلی تبدیل به زننده سرویس شده و یار زننده سرویس قبلی ٬گیرنده سرویس خواهد بود .

بازیکن یا زوجی که در یک گیم سرویس رااجرا میکند در گیم بعدی آن مسابقه ٬ گیرنده اول خواهد بود و در آخرین گیم ممکن درمسابقات دو نفره ٬ روجی که سرویس را دریافت خواهد کرد ٬ زمانی که اولین زوج بهامتیاز 5 برسند ٬ ترتیب دریافت را عوض میکند ٬ به عبارت دیگر دو بازیکن آن زوج ( دریافت کننده ) جاهای خود را با یکدیگر عوض خواهند کرد .

بازیکن یا زوجی که در یک گیم ٬ بازی رااز یک نیمه زمین آغاز کرده در گیم بعدی از نیمه دیگر زمین استفاده خواهد کرد و دراخرین گیم ممکن در یک مسابقه ٬ بازیکنان یا زوجها وقتی اولین بازیکن یا زوج بهامتیاز 5 برسد زمینهای بازی را عوض خواهند کرد .

سرويس٬برگشت و زمينخارج از نوبت

اگر بازیکنی خارج از نوبت سرویس زده بادریافت کند ٬ داور بلافاصله با مشاهده این خطا بازی را متوقف خواهد کرد و بازی بازوجی آغاز خواهد شد که پس از کسب امتیاز ٬ زننده سرویس یا گیرنده آن بوده اند . اینکار بر ساس ترتیبی انجام خواهد شد که در آغاز مسابقه تعیین شده بود . در مسابقات دونفره این کار بر اساس ترتیب زننده سرویسی صورت میگیرد که حق داشته است سرویس را دربازی که خطا در آن صورت گرفته آغاز کند .

اگر بازیکنان در زمان مقرر ٬ زمین بازیرا تعویض نکنند داور به محض مشاهده این اشتباه بازی را متوقف و زمین ها را با همانامتیاز قبلی تعویض میکند و ترتیب بازی همان خواهد بود که در آغاز بازی مشخص شده بود .

در هر شرایطی ٬ امتیازاتی که پیش ازمشخص شدن اشتباه منظور شده بود کماکان به قوت خود باقی خواهند ماند .

سيستم تسريع

وقتی یک گیم مسابقه در مدت 10 دقیقه بهپایان نرسد ٬ یا زودتر از آن بنا به درخواست هر دو بازیکن یا هر دو زوج باید ازسیستم تسریع استفاده نمود ٬ مگر آنکه هر دو بازیکن یا هر دو زوج به امتیاز 9_9 وبالاتر رسیده باشند .

اگر توپ در حال گردش باشد و محدودیتزمانی به پایان برسد ٬ داور باید بازی را متوقف کند و سپس بازی را با سرویس بازیکنیکه در آن رالی زننده سرویس بوده است ادامه خواهد داد .

اگر توپ در حال گردش نباشد و محدودیتزمانی به پایان برسد  ٬ بازی با سرویس بازیکنی که در رالی قبی گیرنده سرویس بودهاست ادامه خواهد یافت .

پس از آن هر بازیکن به نوبت برای کسبیک امتیاز سرویس میزند و اگر گیرنده سرویس یا زوج گیرنده سرویس سیزده مرتبه به طورصحیح توپ برگشت دهند ٬ گیرنده ٬ یک امتیاز کسب خواهد کرد .

سیستم تسریع پس از آن اجرا تا آخرمسابقه اعمال میشود .

مقررات مربوط به مسابقات بينالمللی

مفاد قوانين و مقررات

انواع مسابقه

یک ((رقابت بین المللی)) مسابقه ای استکه ممکن است از بازیکنان بیش از یک فدراسیون های مختلف برگزار میشود .

یک ((مسابقه بین المللی)) مسابقه ایاست که بین تیم هایی از فدراسیون های مختلف برگزار میشود .

یک ((تورنمنت آزاد)) مسابقه ای است کهمشارکت در ان برای بازیکنان کلیه فدراسیون ها آزاد است .

یک ((تورنمنت محدود)) مسابقه ای است کهدر ان محدودیتهایی غیر از محدودیت سنی برای بازیکنان اعمال میشود .

یک ((تورنمت دعوتی)) مسابقه ای استمحدود ٬ بین بازیکنان ویژه ای که شخصا دعوت میشوند .

قابليت اجرا

به استثنای مواردی که در بند 2_2_1_3_ ذکر میشود ٬ قوانین تنیس روی میز  باید در مورد مسابقات جهانی ٬ قاره ای ٬ المپیک وتورنمنت های آزاد اعمال شود مگر انکه فدراسیون های شرکت کننده در مسابقات بینالمللی با یکدیگر به گونه دیگری به توافق برسند .

شورا میتواند به برگزار کنندگان تورنمنتهای آزاد اختیار دهد تا قوانین تجربی را که قبلا توسط کمیته اجرایی مشخص بوده بهتصویب برسانند .

مقررات مربوط به مسابقات بین المللی درموارد زیر اعمال خواهد شد ٬

(( رقابتهای جهانی و المپیک )) ؛ مگرانکه شورا به گونه دیگری تصویب کند و قبلا فدراسیون های شرکت کننده را درجریان قراردهد .

(( رقابتهای قاره ای )) ؛ مگر آنکهفدراسیون قاره ای مربوطه ٬ به گونه دیگری تصویب کند و قبلا تمامی فدراسیون های شرکتکننده را در جریان قرار دهد .

(( مسابقات قهرمانی بین المللی آزاد )) (12_7_3) :؛ مگر آنکه کمیته اجرایی به گونه دیگری تصویب کند و بر اسس بند 4_2_1_3مورد قبول شرکت کنندگان قرار گیرد .

(( تورنمنت های آزاد )) : ؛ به جزمواردی که در بند 4_2_1_3 ذکر شده باشد .

در صورتی که یک تورنمنت آزاد با هیچ یکاز این مقررات مطابقت نداشته باشد ٬ ماهیت و میزان اختلاف باید در فرم ثبت نام قیدشود . تکمیلو ارائه فرم ثبت نام به منزله پذیرش شرایط مسابقه و اختلافات فوق خواهدبود .

قوانین و مقررات فوق برای اجرا دررقابتهای بین المللی توصیه میشود مشروط بر انکه موارد مندرج در اساسنامه رعایت شود . تورنمنت های بین المللی محدود و دعوتی و رقابتهای بین المللی شناخته شده ای کهتوسط هیئت های غیر وابسطه برگزار میشوند نیز میتوانند بر ساس مقرراتی عمل کنند کهمقامات برگزار کننده به تصویب رسانده اند .

فرض بر آن است که قوانین و مقرراتمربوطه به مسابقات بین المللی اجرا میشوند مگر انکه در مورد تغییرات ٬ قبلا توافقشده و یا در قوانین منتشر شده مسابقات تصریح شده باشند .

تفسیر و توضیحات مشروح مقررات ٬ شاملویژگی های وسایل باید در جزوه های فنی منتشره از سوی شورا و در کتابچه (( مقامات وداوران مسابقات و تورنمنت ها )) درج شود .

آموزش گام به گام تنیس

انواع گرفتن راکت

یک شیوه ثابت و دائمی برای نحوه گرفتن فورهند: با دست غیر راکت گلوگاه راکت را بگیرید (دست غیرمسلط). از این دست برای نگه داشتن راکت استفاده می‌کنید و با دست دیگر آن را تنظیم خواهید کرد، این روش برای تنظیم گرفتن موثر است. تغییرات ایجادی توسط یک دست زیاد روی گرفتن موثر نیستند. اگر چه نحوه گرفتنهای غربی و اروپایی نیز آورده شده است اما 2 نحوه گرفتن شرقی و نیمه غربی توصیه‌های نخستین ما برای ضربه فورهند است.

نحوه گرفتن فورهند شرقی

با دست غیرمسلط گلوگاه راکت را به نحوی بگیرید که صفحه آن عمود بر زمین باشد با دست دیگر با راکت دست دهید تا کف دست روی قسمت پشتی دسته تکیه کند. این نحوه گرفتن، نحوه گرفتن فورهند شرقی نام دارد (شکل 1- 3). انگشتان خود را دور دسته در نزدیکی پایه آن حلقه بزنید. برای یک بازیکن راست دست یعنی فردی که راکت را با دست راست می‌گیرد مچ دست باید کمی به سمت راست مایل بوده و حرف V تشکیل شده به وسیله انگشت شست و انگشت اشاره باید در بالا قرار بگیرد اما کمی نیز به سمت راست متمایل است. یک بازیکن چپ دست باید راکت را طوری بگیرد که مچ او کمی به سمت چپ بالای راکت متمایل باشد.

(شکل 1-3)

نحوه گرفتن شرقی معمول‌ترین نوع طرز گرفتن برای ضربه فورهند است اما اکثر بازیکنان حرفه‌ای از آن استفاده نمی‌کنند. به هر حال چه نحوه گرفتن خاصی برای بازیکنان غیرحرفه‌ای وجود داشته باشد و چه وجود نداشته باشد، آموزش طرز گرفتن راکت به روش حرفه‌ای برای افراد مبتدی مشکل‌ساز است.

اکثر مربیان حرفه‌ای با آموزش طرز گرفتن فورهند شرقی برای مبتدیان موافقند اما در عین حال به فرد اجازه می‌دهند که هم‌زمان با پیشرفت سطح بازی سایر طرز گرفتنها را نیز امتحان کند.

از مزایای نحوه گرفتن فورهند شرقی حالت طبیعی مچ دست، اطمینان و راحتی بیشتر در مفصل شانه، فشار کمتر روی آرنج و مچ و حرکت آسان‌تر به سمت تور است. تمام این مسائل دلایل محکمی دال بر مفید بودن این نحوه گرفتن هستند. از نقاط ضعف این نحوه گرفتن عدم توانایی در ایجاد برخی ضربات با حداکثر قدرت، عدم امکان تولید ضربه‌ای با چرخش بالایی کافی همانند نحوه گرفتنهای دیگر و عدم توانایی در برگشت دادن ضرباتی است که ارتفاع زیادی دارند. نحوه گرفتن فورهند شرقی روشی عملی و منطقی برای بازیکنان مبتدی، متوسطه و حرفه‌ای است اما  این نحوه گرفتن از طرف مربیان حرفه‌ای چندان تایید نشده است. برای این مربیان که اکثرا با بازیکنان حرفه‌ای سر و کار دارند نحوه گرفتن نیمه غربی اولین انتخاب فرد برای فورهند است.

نحوه گرفتن نیمه غربی

ابتدا راکت را به روش طرز گرفتن فورهند شرقی در دست بگیرید. حال مچ خود را طوری بچرخانید که کمی به سمت کناره نحوه گرفتن مایل شود. نحوه گرفتن نیمه غربی در واقع حد وسط نحوه گرفتن نیمه غربی در واقع حد وسط نحوه گرفتن شرقی و غربی است (در مورد نحوه گرفتن غربی در ادامه بحث خواهد شد). با نحوه گرفتن نیمه غربی (شکل 1-4) ضربه شما محکم‌تر از نحوه گرفتن شرقی بوده و چرخش بالایی آن نیز آسان‌تر ایجاد می‌شود. همچنین می‌توانید زودتر از قبل به توپ ضربه بزنید و یا به عبارت دیگر توپ را در میانه مسیرش برگردانید اما این نحوه گرفتن ضعفهایی نیز دارد. ممکن است برای بازیکنان مبتدی کسب مهارت دشوار باشد. به طور حتم این نحوه گرفتن برای توپهای کم ارتفاع مناسب نیست و برای بازی روی تور به کار نمی‌رود. همچنین رسیدن از نحوه گرفتن نیمه غربی به نحوه گرفتنی که بتواند روی تور کار کند نیز بسیار دشوار است. پیشرفت فرد از نحوه گرفتن فورهند شرقی به نحوه گرفتن والی آسان‌تر است. بعضی از بازیکنان که از نحوه گرفتن نیمه‌غربی استفاده می‌کنند هرگز قادر به هماهنگی و قرار گرفتن روی بیس‌لاین در تمام طول بازی نیستند. اگر این نحوه گرفتن برای شما راحت نبود مچ خود را به سمت نحوه گرفتن شرقی بچرخانید. با وجود تمامی این مسائل نحوه گرفتن نیمه غربی هنوز هم مورد استفاده بسیاری از بازیکنان برجسته تنیس می‌باشد اما این موضوع مشخص نیست که آیا این افراد با گریپ نیمه غربی شروع کرده‌اند و یا اینکه بعد از طی مراحلی به این گریپ رسیده‌اند.

(شکل 1-4)

گریپ غربی

یک بار دیگر از گریپ شرقی شروع کنید. این بار مچ خود را کمی به سمت راست بالای  دسته راکت بچرخانید. حرکت به سمت راست را تا جایی ادامه دهید که به گریپ نیمه غربی برسید. حال مچ خود را بیشتر بچرخانید تا کف دست شما کاملا در سطح زیر دسته قرار گیرد (شکل 1-5) آیا این گریپ به نظر غیرعادی می‌آید؟ بله گریپ غربی کمی غیرعادی است اما برخی بازیکنان یاد می‌گیرند که چگونه با این گریپ بازی کنند و در این زمینه بسیار هم موفق هستند. گریپ غربی به ویژه برای افرادی بسیار محبوب است که در بیس‌لاین می‌ایستند و از یک وضعیت باز ضربه می‌زنند. این گریپ برای ضربه چرخش بالایی و گرفتن توپهایی مرتفع عالی می باشد.

(شکل 1-5)

اما این مسئله کلی است. استفاده از این گریپ در مورد توپهای کم ارتفاع و توپهای دورتر از دست فورهند مشکل‌ساز است. همچنین بازیکنان گریپ غربی زمان زیادی را صرف ایجاد تطابق با گریپهای معمول ضربه والی می‌کنند. بدون اینکه دلیل کافی داشته باشید از گریپ غربی استفاده نکنید. ممکن است در روند یک امتیاز زمانی که انتقال به گریپ غربی برای تولید ضربه‌ای قدرتمند با حداکثر چرخش بالایی و یا در ضربات مرتفع مورد نیاز باشد فرصت استفاده از این گریپ به وجود آید ، گذشته از این مسائل بهتر است شما با یک گریپ شرقی و یا نیمه غربی شروع کنید.

گریپ اروپایی

یکی دیگر از انواع گریپها که باید در اینجا ذکر شود گریپ اروپایی است (شکل1-6) همان‌طوری که راکت را با گریپ شرقی در دست می‌گرفته‌اید راکت را به صورت عمود بر زمین نگه دارید و با آن دست دهید، به نحوی که کف دست شما روی راکت بخوابد اما به جای اینکه مچ خود را به سمت راست بچرخانید (برای افراد راست دست) آن را کمی به سمت چپ چرخش دهید تا مچ ‌تان دقیقا در بالای دسته راکت قرار گیرد. انگشت شست شما طوری روی گریپ بخوابد که قسمت کناری راکت مماس با مخروط کف دستتان باشد.

(شکل 1-6)

اگر شما یک بازیکن چپ‌دست هستید مچ خود را از چپ به راست فورهند شرقی حرکت دهید تا درست در بالای دسته قرار گیرد. حال متوجه شدید؟ این گریپ را حدالامکان برای ضربات زمینی به کار نبرید چرا که روشهای بسیار بهتر و راحت‌تری برای این ضربات وجود دارند اما فراموش نکنید که اطلاع از گریپ اروپایی برای ضربات سرویس و والی مفید خواهد بود.

شما قصد استفاده از هر نوع نحوه گرفتن را که داشته باشید روشهای آشنا سازی مختلفی برای این کار وجود دارند که تنها نیاز شما، راکت و یک توپ تنیس است. ساده‌ترین این روشها دریبل توپ روی زمین با استفاده از راکت است البته در حالی که راکت را به گرفتن غربی و یا نیمه غربی گرفته باشید. دریبل توپ با راکت عملی است که شما آن را بدون هیچ‌گونه تفکری انجام خواهید داد ، این کار را می‌توان در زمان استراحت و یا فراغت از فعالیت انجام داد. برای جالب‌ترین شدن این فعالیت توپ را در طول خطوط زمین دربیل بزنید و یا راکت خود را برگردانید و توپ را به‌ جای پایین به سمت بالا بزنید. اگر بتوانید حدود 100 دربیل به سمت بالا و یا پایین را بدون هیچ خطایی انجام دهید آن را آموخته‌اید وحال آماده ورود به مرحله جدیدی هستید.

وضعیت ایستاده آماده

یکی از مواردی که در مورد نحوه  گرفتن فورهند تغییر نیافته است وضعیت آماده است (شکل 1-7). این وضعیت حالتی است که شما در انتظار ضربه بعدی حریف خود هستید. با فرض اینکه شما گوش به زنگ بوده، آماده عمل و نظاره‌گر ترک توپ از راکت حریف خود هستید. در وضعیت آماده پاهای شما موازی با تور است. راکت را با نحوه گرفتن فورهند بگیرید مگر در حالی که احتمال می‌دهید توپ به مکان دیگری خواهد رفت. زانوها را کمی خم کنید و مایل به جلو باشید. بازوها، دست‌ها و راکت‌ خود را بالا نگه دارید به شکلی که در جلوی بدن قرار گیرند. نگاهتان را روی قسمت بالای راکت متمرکز کنید.

(شکل 1-7 )

مقایسه نحوه گرفته فورهند شرقی با انواع دیگر گرفتنها

با توجه به گریپ پایه بازی تنیس یعنی گریپ فورهند بین روش بازیکنان حرفه‌ای و روش آموزشی افراد مبتدی تفاوت چشمگیری وجود دارد. «میگوئل کرسپو» مسئول برنامه‌های آموزشی فدراسیون بین‌المللی تنیس است و جو هیگوراس مشاوره USTA که با بازیکنان بزرگی چون "مایکل جنگ" و "جیم کوریر" کار کرده اند در مجله تکنیک تنیس رده جهانی مطالبی را در مورد گریپ فورهند شرقی ذکر کرده‌اند که این گریپ را معمول‌ترین گریپ‌بازی تنیس در نظر می‌گیرد. طبق یادداشتهای آنان گریپ شرقی سنتی است در حالی که گریپ غربی و نیمه غربی از انواع مدرن گریپ به حساب می‌آیند. استفاده از گریپ نیمه غربی زمانی توصیه می‌شود که بازیکنان نیاز دارند فورهند را به شیوه مدرن یعنی با قدرت و چرخش عالی بازی کنند. ما با این نظر موافقیم و معتقدیم که گریپ نیمه غربی نسبت به هر 2 گریپ شرقی و غربی ارجح است.

هنوز هم مربیان ماهری که با بازیکنان حرفه‌ای کار می‌کنند معتقدند که معمولا یک بازیکن مبتدی باید با گریپ شرقی شروع به کار کند. «جیم کوین» سرپرست تنیس نورکال جونیور USTA می‌گوید: ممکن است من کهنه کار باشم اما با مربیانی که از گریپ شرقی شروع می‌کنند موافقم. ما ممکن است از وضعیت باز استفاده کنیم اما آموزش مبتدیان را باید با یک گریپ پایه فورهند در جهت تور آغاز کرد. گریپ شرقی در انتقال بعدی به بازی روی تور و ضربات سرویس مفید است. کوین ادامه می‌دهد: تجارب من نشان می‌دهد که اگر چه با گریپ و وضعیت پایه شروع به آموزش می‌کنیم  ولی بازیکنان همزمان با بازی بیشتر به سوی گریپها و وضعیتهای مختلف حرکت می‌کنند. به نظر من ما باید از پایه روی بازیکنان مبتدی و متوسط کار کنیم تا بتوانند روزی همانند بازیکنان رده جهانی باشند.

"دکتر پاول رواترت" مسئول تنیس حرفه‌ای USA پیشنهاد می‌دهد که زمانی که بازی تنیس را می‌آموختم از گریپهای نهایی استفاده نمی‌کردم. برای فورهند به نظر من گریپ غربی و یا اروپایی برای استفاده در ضربات اولیه مناسب نبودند اما در بین دامنه‌ای از گریپهای مختلف گریپ فورهند شرقی برای پیشرفت آتی فرد مفید و قابل قبول است. حال چه باید کرد؟ با گریپ فورهند شرقی شروع کنید و در ادامه اگر گریپ نیمه غربی باعث بهبود بازی شما می‌شود از آن استفاده کنید اما از به کارگیری گریپ غربی و حتی اروپایی برای ضربه فورهند خودداری کنید. گریپ اروپایی برای ضربات سرویس، والی و اسمش بالای سر به کار می‌رود.

حرکات پا

برخی از برگشتها نیاز به هیچ نوع جابه‌جایی ندارد و یا اگر هم باشد بسیار ناچیز است. شما تنها راکت را به عقب می‌برید و ضربه می‌زنید. در ضرباتی که دورتر از شما هستند دو راه برای رسیدن به توپ وجود دارد. اولی گامهای جهشی است در این خصوص برای حرکت به سمت راست یا چپ پاهای خود را به‌طور متوالی در جهت مورد نظر جابه‌جا کنید. در همان حالت راکت را به سمت عقب ببرید تا در وضعیت ضربه فورهند قرار گیرد و لگن شما پایین است و زانوها کمی خم شده‌اند. روش دوم برای حرکت به سمت توپ گام ضربدری است (شکل 1-8) گام ضربدری برای طی مسافتهای طولانی به کار می‌رود. تکنیک آن بسیار ساده است، برای حرکت به سمت راست ابتدا پای راست خود را حرکت دهید و بعد پای چپ را به‌صورت ضربدری از جلوی آن رد کنید. فرقی نمی‌کند که شما راست دست و یا چپ دست باشید چرا که تکنیک گام ضربدری برای هر 2 یکسان است.

تمرینات حرکت پا که در ادامه خواهید دید به شما در بهبود مهارت پا کمک می‌کند. اگر بتوانید به سرعت از سمتی به سمت دیگر حرکت کنید در حالی که در مورد حرکت پای خود فکر نمی‌کنید آماده عبور از این مرحله هستید.

تمرینات نحوه قرارگیری پا

1- توپهای زمینی

برای تمرین در زمین تنیس ابتدا از زمینی‌ها شروع کنید (شکل 1-9). بدون راکت و در وضعیت آماده روی علامت مرکزی بایستید. یارتان روی حرف T یعنی محلی که خط سرویس موازی تور را قطع می‌کند ایستاده است و 2 توپ تنیس را در دست گرفته است. وی 2 توپ را به طور متوالی به سمت راست و چپ شما غلت می‌دهد. (5 بار به سمت راست و 5 بار به سمت چپ) با استفاده از گام جهشی به سمت راست بروید توپ اول را بگیرید، آن را به سمت یار خود پرتاب کنید و سریعا به محل قبلی خود برگردید. عامل متغیر در تمرینات زمینی حرکت است. از علامت مرکزی روی بیس‌لاین شروع کنید، یار شما و یا مربی تان 20 گام جلوتر از شما ایستاده است. با علامت وی به جلو، عقب، راست و یا چپ حرکت کنید. راکت را در وضعیت آماده نگه دارید و با استفاده از گام جهشی به سمت راست و چپ حرکت کنید ، این تمرین را به مدت 30ثانیه انجام دهید.

(شکل 1-9 )

افزایش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را به‌طور تصادفی به راست یا چپ می‌فرستد.

* سرعت توپها زیاد است.

* توپها با فاصله بیشتری از شما قرار دارند.

بررسی موفقیت:

* در گام جهشی پاها هرگز به شکل ضربدری حرکت نمی‌کنند.

* لگن شما پایین‌تر از حالت ایستاده است.

کاهش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را تنها به یک سمت مشخص می‌فرستد.

* سرعت توپها کم است.

* فواصل عرضی بین توپها کمتر است.

امتیازدهی به موفقیتتان:

1 تا 3 دریافت موفق توپ بدون خطا یک امتیاز 4 تا 7 دریافت موفق توپ بدون خطا 3‌امتیاز 8 تا 10 دریافت موفق توپ بدون خطا 5امتیاز

2- گرفتن توپ پس از یکبار برخورد با زمین

برای انجام این تمرین شما و یارتان در همان وضعیت تمرین زمینی قرار بگیرید. یار شما 10توپ را طوری به سمت شما پرتاب می‌کند که در چپ و راست شما به زمین برخورد کند. با یک گام ضربدری به سرعت به سمت توپ حرکت کنید و توپ را قبل از برخورد دوم به زمین بگیرید (شکل 1-10). توپ را به یار خود برگردانده و دوباره برای دریافت پرتاب بعدی در محل اولیه مستقر شوید. ارتفاع این پرتابها تا حد کمر است که می‌تواند روی خط بیس‌لاین و یا کمی عقبتر از آن دریافت شود.

(شکل1-10)

افزایش درجه سختی تمرین:

* یار شما توپ را در جهتهای تصادفی پرتاب می‌کند.

* سرعت توپها افزایش می‌یابد.

* فواصل بین توپهای پرتابی افزایش می‌یابد.

بررسی موفقیت:

* قبل از شروع گام ضربدری یک چرخش سریع داشته باشید.

* ابتدا پای خارجی را قرار داده و بعد جهت دریافت توپ حرکت کنید.

کاهش درجه سختی تمرین:

* یارتان توپ را تنها به یک سمت مشخص می‌فرستد.

* سرعت توپ کاهش می‌یابد.

* فواصل عرضی بین توپها کمتر است.

امتیازدهی به موفقیتتان:

یک تا سه توپ دریافتی پس از یک بار برخورد آن به زمین یک امتیاز، 4 تا 7 توپ دریافتی پس از یک بار برخورد آن به زمین 3 امتیاز و8 تا 10 توپ دریافتی پس از یکبار برخورد آن به زمین 5 امتیاز

3- گام جهشی و ضربدری:

در میانه زمین سرویس در وضعیت آماده بایستید. راکت را در دست گرفته و با استفاده از یک گام جهشی سریعا به سمت خط کناری انفرادی حرکت کنید. بعد پای خارجی را قرار داده و با استفاده از یک گام ضربدری دوبار به خط مرکزی برگردید. پس از بازگشت به محل شروع حرکت این بار حرکت قبلی را در جهت دیگر میدان انجام دهید تا 10 بار تکرار شما کامل شود (شکل 1-12).

(شکل 1-12)

افزایش درجه سختی تمرین:

* بین اجزای تمرین توقف نکنید و ده بار توالی را بدون وقفه انجام دهید.

* از فرد دیگری بخواهید تا زمان قسمت اول را ثبت کند. در هر بار کوشش سعی کنید زمان جدید کمتر یا برابر زمان قسمت اول باشد.

بررسی موفقیت:

* بالا تنه خود را برای نگهداری مرکز ثقل پایین بیاورید.

* در زمان تغییر جهت ابتدا پای خارجی را حرکت دهید.

کاهش درجه سختی تمرین:

* این تمرین را با سرعت پایین انجام دهید تا به خوبی حرکت را بیاموزید.

امتیازدهی به موفقیتتان:

1 تا 3 بار انجام توالی به شکل  مطمئن یک امتیاز، 4 تا 7 بار انجام توالی به شکل مطمئن 3 امتیاز و8 تا 10 بار انجام توالی به شکل مطمئن 5 امتیاز